Η εθνική μας μοναξιά.. μέρος 1ο
Τον Νοέμβρη του 1993,ο Νίκος Μαχλάς,κάνοντας ''του κεφαλιού του'',έβαλε ''φωτιά'' στο Ολυμπιακό στάδιο της Αθήνας και σήκωσε ''στο πόδι'' μία ολόκληρη χώρα στέλνοντας την εθνική μας για πρώτη φορά στην ιστορία της σε τελικά παγκοσμίου κυπέλλου!
Πρωτόγνωρα συναισθήματα,εθνική υπερηφάνεια,μεγάλες προσδοκίες αλλα και έλλειψη μέτρου,σε όλα,και εμπειρίας,κυρίως στην διαχείρηση καταστάσεων.
Η αποτυχία της ομάδας μας,σκόρπισε απογοήτευση και έφερνε ένα μαύρο πυκνό σύννεφο στον ουρανό κάθε φορά που αγωνιζόμασταν.Ο κόσμος απομακρύνθηκε,οι παίκτες που καλλούνταν έβλεπαν τα παιχνίδια σαν αγγαρεία και φρόντιζαν περισσότερο να προστατεύουν τα πόδια τους.Έτσι,κάθε προσπάθεια ανασύστασης έπεφτε στο κενό.
Επτά χρόνια αργότερα η επιστροφή ενός Όθωνα στην Ελλάδα απο το εξωτερικό έμελλε να αλλάξει για πάντα την σημασία της εθνικής σαν ομάδα,σαν έννοια και όλα όσα πρεσβεύει.Κλείνοντας τα αυτιά του σε κάθετι αρνητικό,επέλεξε ποδοσφαιριστές με βάση τα δικά του κριτήρια,δημιούργησε μια ομάδα-παρέα,έδωσε κίνητρα και 3 χρόνια μετά ένας άλλος επιθετικός με την γαλανόλευκη στο στήθος(Χαριστέας),κάνοντας ''του κεφαλιού του'' χάρισε,όχι απλά μία πρόκριση σε τελικά διοργάνωσης αλλά τον τίτλο της πρωταθλήτριας ευρώπης!
Ακολύθησε η 2η συμμετοχή στην ιστορία μας σε μουντιάλ με τους πρώτους βαθμούς(νίκη 2-1 επί της Νιγηρίας)και η καθιέρωση στο top10 των εθνικών ομάδων παγκοσμίως.
Η διαδοχή του Όθωνα ήρθε ομαλά.Ομαλότερα του αναμενόμενου.Ο Φερνάντο Σάντος,γνώστης της ελληνικής πραγματικότητας,συνέχισε απο εκεί που το άφησε ο Ότο.Νέο θαύμα δεν ζήσαμε αλλά η εθνική μας πέτυχε το δύο στα δύο σε προκρίσεις σε τελικά μεγάλης διοργάνωσης(euro2012,mundial2014)καταφέρνοντας δύο προκρίσεις στην νοκ-αουτ φάση,διατηρόντας την ομάδα σε υψηλό επίπεδο.
Τέσσερα χρόνια μετά ο κύκλος έκλεισε.Και ήρθε η ώρα να ανοίξει ένας νέος.Καπετάνιος στο τιμόνι του ''πειρατικού'' ανέλαβε ένας ''γείτονας'' με μεγάλη πείρα σε πάγκους σπουδαίων ομάδων του εξωτερικού,όχι όμως εθνικών,ο Κλαούντιο Ρανιέρι.Ο Ιταλός ανέλαβε βαριά κληρονομιά και ''τα έκανε θάλασσα''!Παταγώδης αποτυχία και τώρα τρέχουμε να μαζέψουμε τα,μακάρι να μην αποδειχθούν,ασυμάζευτα.
Το νέο ξεκίνημα στην εθνική έκρυβε παγίδες.Η υπερταχεία,όταν ξεκίνησαν τα προκριματικά για το euro2016,είχε ακόμα την λάμψη και τις δάφνες απο το προηγούμενο ταξίδι της.Σε έναν όμιλο που,με το καινούριο πλέον σύστημα διεξαγωγής,παίρνουν την πρόκριση απευθείας στα τελικά οι δύο πρώτες ομάδες δεν γινόταν ούτε λόγος για αποκλεισμό.Με βάση την δυναμική των αντιπάλων μας,η πρόκριση φάνταζε το πιθανότερο σενάριο.Για να ερχόταν όμως αναίμακτα έπερεπε εξ αρχής να είχαν ''ρυθμιστεί'' σωστά,με εξαιρετικά λεπτό χειρισμό,θέματα που όπως αποδείχθηκε,ενώ φάνταζαν μικρά,δημιούργησαν τεράστιο πρόβλημα και απειλούν την υπερταχεία με εκτροχιασμό.
Ο νέος εκλέκτορας της εθνικής μας ομάδας απολάμβανε εμφανώς την στήριξη της ομασπονδίας,ο ίδιος όμως δεν είχε γνώση της ελληνικής πραγματικότητας η οποία αποδείχθηκε καταστροφική.
Ο Φερνάντο Σάντος,πρίν αναλάβει το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα,είχε θητεύσει στον πάγκο της Α.Ε.Κ και του Π.Α.Ο.Κ.Ακόμα και το σύντομο,αποτυχημένο,πέρασμά του απο τον Παναθηναϊκό τον βοήθησε να κατανοήσει τους κανόνες και να ανταπεξέλθει στους κανόνες του παιχνιδιού που λέγεται ''ελληνικό ποδόσφαιρο'' και που δυστυχώς περιλαμβάνει και την εθνική ομάδα.Το έμαθε δε τόσο καλά ωστε σε κάποιες περιπτώσεις να θέτει βέτο και να βάζει τους δικούς του κανόνες αφήνοντας έξω απο την εθνική τις σκοπιμότητες των ομάδων.
Σε μία ''καυτή'' όπως αποδείχθηκε χρονιά,όπως και αναμενόταν,η εθνική δεν έμεινε έξω απο τις κόντρες των μεγάλων ομάδων σε διοικητικό επίπεδο.Δεν έμεινε οχυρωμένη έξω απο κακεντρέχιες,δηλώσεις σκοπιμότητας και όλα αυτά που θα μπορούσαν να διαταράξουν το κλίμα της ομάδας.Δεν υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι που θα ενημέρωναν και θα συμβούλευαν τον Ρανιέρι με γνώμονα το συμφέρον της εθνικής.
Ένα ακόμα ''ατού'' που είχε ο Φερνάντο Σάντος και έλειψε,υπερβολικά,στον Κλαούντιο Ρανιέρι έχει ονοματεπώνυμο.Τάκης Φύσσας.Το δεξί χέρι του Πορτογάλου ήταν αυτός που συνέβαλε τα μέγιστα ώστε να παραμένει συμπαγές το σύνολο που είχε δημιουργηθεί,εντοπίζοντας τα ρήγματα όταν δημιουργούνταν και κλείνοντάς τα πρίν αρχίσει να μπάζει νερά το πειρατικό.Ήταν ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τεχνικού και παικτών αλλά και μεταξύ των ίδιων των παικτών.Ήταν αυτός που διαχειρίστηκε την ''κρίση'' μετά την αψημαχία Κατσουράνη-Μανιάτη-Τζαβέλα στον ημιτελικό του κυπέλλου.
Έσβησε την φλόγα.Ή τουλάχιστον έτσι φάνηκε.Σίγουρα δεν την άφησε να κάψει την ομάδα.Σκεφτείτε τί καταστροφικό αποτέλεσμα είχε για την εθνική ομάδα η κόντρα Μανωλά-Παναγούλια το 94'.Ακόμα κι αν δεν την έσβησε,την καμουφλάρησε τόσο καλά που ήταν σαν να μην υπήρχε.Σύμφωνα με δημοσιεύματα δεν ήταν η μόνη κόντρα που δεν άφησε να βγεί προς τα έξω..
Ο Φύσσας αποτέλεσε παρελθόν απο τον πάγκο της εθνικής και αντικαταστάτης δεν υπήρξε.Σε αποδυτήρια που ,όπως αποδείχθηκε,παρέμειναν ηλεκτρισμένα.
Τα υπόλοιπα στο δεύτερο μέρος..
Δημήτρης Λιαργκόβας