Η εθνική μας μοναξιά.. μέρος 2ο
Συνεχίζοντας την καταγραφή των όσων στοίχισαν στην εθνική ομάδα,δεν γίνεται να μην αναφερθεί,πόσο μεγάλο ρόλο έπαιξε η αποχώρηση του αρχηγού Γιώργου Καραγκούνη.Κανείς δεν μπορεί να τα βάλει με το χρόνο.Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε για τον αιώνια έφηβο αρχηγό και η απουσία του εντός και εκτός αγωνιστικών χώρων φάνηκε δυσαναπλήρωτη.Ζητείται ηγέτης!Αυτός που θα σπρώξει την ομάδα ακόμα κι αν φοράει φόρμα και κάθεται στον πάγκο,που θα εμπνέει τον σεβασμό και που θα αποτελεί παράδειγμα.
Θετικό σημείο του Ρανιέρι αποτέλεσε η προσπάθειά του για επικοινωνία με όλους τους παικτες.Δυστυχώς,όπως αποδείχθηκε,δεν μπόρεσε να πλησιάσει πραγματικά κανέναν.
Άκομψος ήταν ο τρόπος της ''ανανέωσης'' που πήγε να γίνει στην εθνική ομάδα.Παίκτες που έχουν προσφέρει πολλά στο αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα,απομακρύνθηκαν απότομα και όλο αυτό δημιούργησε μία αρνητική ενέργεια στην όλη ατμόσφαιρα.
Ασφαλώς,στο κακό ξεκίνημα,μεγάλο ρόλο έπαιξε η κατάσταση στην οποία βρισκόντουσαν οι διεθνείς μας τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου.Σκεφτείτε ποιοί ήταν βασικοί στο μουντιάλ και αναλογιστείτε την κατάσταση στην οποία βρίσκονταν οι παίκτες την περίοδο εκείνη.Ο Ορέστης Καρνέζης βρισκόταν στο Ούντινε δίχως προοπτική να καθίσει κάτω απο το γκολπόστ της Ιταλικής ομάδας(παρ'όλο που στη συνέχεια πάλεψε,δούλεψε και καθιερώθηκε).Ο Κώστας Μανωλάς,όπως είχε δηλώσει και ο τότε προπονητής του στον Ολυμπιακό Μίτσελ,είχε κάνει μία μέτρια προετοιμασία και θα έπρεπε να συγκεντρωθεί.Ο Χολέμπας συμμετείχε ελάχιστα στα φιλικά του Ολυμπιακού,το ίδιο και ο Μανιάτης αλλα και ο Σάμαρης που αργότερα κατέληξε στην Μπενφίκα.Ο Κατσουράνης ήταν χωρίς ομάδα,ο Γκέκας δεν υπολογιζόταν,ο Κάρα σταμάτησε,ο Σάλπι στα 33 φαινόταν ήδη απο τον αγώνα του Π.Α.Ο.Κ κόντρα στην Ζίμπρου πόσο έχει βαρύνει,ο Σαμαράς χωρίς προετοιμασία βρήκε ομάδα μία εβδομάδα πρίν φύγει ο Αύγουστος.Μόνο Παπασταθόπουλος,Τοροσίδης,Κονέ και Λάζαρος έδειχναν έτοιμοι.
Τα αποτελέσματα φάνηκαν εντός αγωνιστικού χώρου.Δράμα!Ομάδα δίχως αρχή,μέση και τέλος.Ούτε καν η πετυχημένη αμυντικογενής συνταγή δεν ακολουθήθηκε,τυφλοσούρτης,έστω για να βγούν αναίμακτα τα πρώτα δύσκολα παιχνίδια,παρέχοντάς μας μία ασφάλεια-ασπίδα.
Το χειρότερο όλων είναι τα ''ελληνικά φαινόμενα'' που λάμβαναν χώρα κάθε φορά που η εθνική μας ομάδα μαζευόταν και που είχε να εμφανιστεί απο την πρό Ρεχάγκελ εποχή,στα χρόνια με το πυκνό μαύρο σύννεφο.Κάθε λογής μανατζαραίοι που προσπαθούσαν να ''σπρώξουν'' τον παίκτη που εκπροσωπούσαν,το ξενοδοχείο κέντρο διερχομένων,''χαρτάκια'' με συγκεκριμένα ονόματα,μπατζανάκηδες που παίζαν ρόλους εις βάρος της ομάδας,''ρουσφέτια'' και υποσχέσεις για προώθηση παικτών και ότι άλλο μπορεί να χωρέσει ο νούς σας.
Η παρένθεση Ρανιέρι έκλεισε.Η πληγή που άφησε είναι μεγάλη και δεν είναι μόνο βαθμολογική.Ο άνθρωπος που επιλέχθηκε να ''τρέξει'' την ομάδα στην δύσκολη αυτή στιγμή,ο ''ποδοσφαιράνθρωπος'' Σέρχιο Μαρκαριάν,έχει πλήρη επίγνωση των όσων καλείται να αντιμετωπίσει και πλήρη γνώση των συνθηκών του ελληνικού ποδοσφαίρου.Έχει την αμέριστη συμπαράσταση όλων(ακόμα και οι επικίνδυνα άσχετοι θορυβήθηκαν και μαζεύτηκαν βλέποντας με τί κακό θα μπορούσε να συνδεθεί το όνομά τους),την βοήθεια-συνεργασία του Γιώργου Καραγκούνη και τις ευχές όλων μας για το καλύτερο δυνατό.
Δεν γνωρίζω εάν η εθνική μας προλαβαίνει το τρένο για Γαλλία.Στο ποδόσφαιρο ποτέ δεν ξέρεις άλλωστε.Θέλω να ελπίζω πως ναί,αρκεί σε αυτό να έχουμε σύμμαχο λίγη απο την τύχη που συνόδευε όλα τα προηγούμενα χρόνια την ομάδα μας όταν στον πάγκο της κάθονταν ο Ότο Ρεχάγκελ και ο Φερνάντο Σάντος.Αρχής γενομένης απο απόψε,η εθνική μας δεν αγωνίζεται μόνο για τους 3 πόντους που θα δώσουν μία ώθηση και μία ελπίδα πως μπορούμε να καταφέρουμε την πρόκριση.Το μεγάλο στοίχημα για απόψε και εν συνεχεία για τους αγώνες του καλοκαιριού,είναι αυτή η εθνική να παρουσιαστεί και πάλι ομάδα εντός αγωνιστικού χώρου.Οργανωμένη,μία ομάδα που θα ξέρει τί ζητάει στις τέσσερις γραμμές αλλά και πως να το πάρει.Σε δεύτερο βαθμό,αν αυτή η ομάδα που συγκροτείται ξανά,μπορεί να γίνει και πάλι μία ομάδα-παρέα με κοινό στόχο,κοινό σκοπό,κοινές φιλοδοξίες και την ίδια αγάπη για την φανέλα με το εθνόσημο.
Το αποψινό παιχνίδι στη Βουδαπέστη είναι πολλά περισσότερα απο ένα παιχνίδι προκριμαικών για τελικά ευρωπαϊκού κυπέλλου.Μπορεί να μας δείξει το δρόμο για να βαδίσουμε και πάλι στις επιτυχίες,ακόμα κι αν αυτές δεν περιλαμβάνουν το euro της Γαλλίας ή μπορεί και να μας γυρίσει πολλά χρόνια πισω,στην εθνική μας μοναξιά..
Δημήτρης Λιαργκόβας